Draagmoederschap
Draagmoederschap
Hoe gaat dit in zijn werk?
Laagtechnologisch
Via zelfinseminatie wordt de draagmoeder bevrucht met het zaad van de wensvader. Omdat hierbij de draagmoeder haar eigen eicel wordt gebruikt is zij genetisch ook de moeder.
Hoogtechnologisch
Hierbij draagt de draagmoeder het kind voor de wensouders, zonder dat haar eicel gebruikt wordt. Voor deze techniek is dus altijd een tweede vrouw nodig die haar eicel afstaat. Deze behandeling gaat via IVF. Het eicel van de eiceldonor wordt bevrucht in het laboratorium, met het zaad van de wensvader. De bevruchte eicel wordt daarna in de baarmoeder van de draagmoeder geplaatst. De eiceldonor is dan genetisch de moeder, maar omdat zij het kind niet heeft gedragen is volgens de wet de draagmoeder de moeder.
AAN DRAAGMOEDERSCHAP ZITTEN WEL WAT ETHISCHE, EMOTIONELE, PRAKTISCHE EN JURIDISCHE DILEMMA’S EN PROBLEMEN.
Voorheen was hoogtechnologische draagmoederschap in Nederland niet mogelijk. Daarom gaan veel homostellen naar het buitenland. Ook mag je in Nederland geen oproep plaatsen voor een draagmoeder. Een draagmoeder mag niet worden betaald, wel mag er een onkostenvergoeding betaald worden. Commercieel draagmoederschap is verboden.
Sinds 2018 is in Nederland hoogcomplexe draagmoederschap voor homostellen ‘goedgekeurd’. Sindsdien is er 1 kliniek in Nederland die je hierbij kan helpen. Omdat dit allemaal relatief nieuw is, kan het traject lang duren.
De vrouw wie het kind draagt, is volgens de Nederlandse wet de moeder van het kind. Bij hoogtechnologisch draagmoederschap betekent dit, dat de draagmoeder volgens de Nederlandse wet de moeder is. Indien zij getrouwd is, is haar partner volgens de wet de vader. Er moet een juridische traject gevolgd worden om de partner het gezag van het kind te ontzeggen. Pas hierna kan één van de wensvaders het kind erkennen. De tweede wensvader kan pas na een jaar, middels een juridische procedure, ook de voogdij op zich nemen en als het ware het eigen kind ‘adopteren’.
Dit is in een notendop uitgelegd, maar geeft wel een beeld van de complexiteit die het met zich mee brengt.
Wat kost draagmoederschap?
Dit is natuurlijk het voordeligst. Hieraan zitten beperkte medische kosten, naast de juridische kosten en de onkostenvergoeding voor de draagmoeder.
Deze vorm van draagmoederschap is duurder. Dit komt mede door de medische en psychische onderzoeken. Ook verschillen de kosten van land tot land en is het afhankelijk van het feit of je wel of geen draagmoeder hebt en wel of geen eiceldonor hebt.
VEELAL MERK JE IN NEDERLAND DAT VEEL KLINIEKEN HET ‘TE INGEWIKKELD’ OF ‘TE INTENSIEF’ VINDEN. DIT OMDAT ER DRIE PARTIJEN BETROKKEN ZIJN EN VERGOEDINGEN (VIA BIJV. VERZEKERAARS) NIET GEREGELD ZIJN.
DE BELANGRIJKSTE REDEN DAARVOOR IS DAT JE NIET MET GENEESKUNDE, MAAR MET WENSGENEESKUNDE TE MAKEN HEBT.
Nederland
Als je in Nederland het gehele traject zou willen volgen en je hebt een Nederlandse draagmoeder en eiceldonor, dan worden de huidige medische en psychische kosten geschat op 25.000 euro. Inclusief het juridische traject moet je dan denken aan circa 35.000 euro. Hier zit dan nog niet de “onkostenvergoeding” voor de draagmoeder en eiceldonor bij. De eiceldonor is de genetische moeder en zaaddonor de genetische vader. De vrouw die baart wordt de biologische moeder. Als de draagmoeder getrouwd is moet haar partner zijn gezag ontzegd worden. Het zijn dus veel en ingewikkelde juridische processen die snel en vaak variëren. Dit komt omdat er geen duidelijke wetgeving is. Voor een eiceldonor mag je in Nederland wel een oproep plaatsen, voor een draagmoeder mag dit niet, daarnaast mag er niet bemiddeld worden. Er is in Nederland dus ook geen bemiddelingsbureau.
Buitenland
Heb je geen draagmoeder en geen eiceldonor, dan ben je in Canada al snel rond de 80.000 a 120.000 Canadese dollar kwijt. Heb je wel een draagmoeder en eiceldonor, dan zijn de kosten in Canada rond de 50.000 Canadese dollar. Het proces in Canada is transparant. Er is geen uitbuiting voor de moeder en je weet waar de eicel vandaan komt, er zijn goede voorzieningen voor de draagmoeder. In andere landen is dit slechter geregeld.